Bir zamanlar geniş bir Afrika savanasında Rino adında güçlü bir aslan ve Antony adında zeki bir karınca yaşardı. Boyut farklılıklarına rağmen Rino ve Antony en iyi arkadaşlardı. Her zaman birbirlerine göz kulak oldular ve günlerini otlakların harikalarını keşfederek geçirdiler. Aslan altın yelesi ve güçlü fiziğiyle savan kralı olarak biliniyordu. Tüm hayvanlar tarafından beğenildi ve toprağın koruyucusu olarak kabul edildi. Öte yandan Antonius küçük ve göze çarpmayan biriydi fakat küçük boyunu aşan inanılmaz bir zekaya ve cesarete sahipti.
Aslan ve karıncanın hikayesi ve dostluğu çok eskilere dayanıyordu. İkilinin arkadaşlığı bir süre sonra aralığında yaşanacak olan ibretlik bir hikayeye dönüşecektir. İkili birbiriyle ormanın derinliklerinde her daim çok iyi anlaşan ve birbiriyle arkadaştan ziyade dost olarak ön plana çıkıyorlardı. Aslan ve karınca muhteşem bir ikili olarak bütün ormanda konuşulur hale gelmişti. Her şeylerini birlikte yapıyorlar ve her yere beraber gidiyorlar. Başlarından geçecek olan bir olay bütün hayatlarını değiştirecekti.
Bir gün Rino ve Antony otlaklarda dolaşırken kara bir bulutun yaklaştığını fark ettiler. Muson mevsimiydi ve şiddetli yağmur kaçınılmazdı. Barınak bulmak için acele ettiler fakat güvenli bir yere ulaşamadan yağmur acımasızca yağdı.
Rino ve Antony onları yağmurdan koruyacağını umarak dev bir ağacın altına saklandılar. Fakat sağanak şiddetlendi ve ağaç fırtınanın etkisiyle sallanmaya başladı. Rino’nun kalbi ağacın fırtınanın hiddetine dayanamayabileceğini fark edince çöktü.
Antonius her zaman hızlı düşünürdü ağacın dibine koştu ve Rino’ya seslendi. “Rino dostum beni takip et! İnan bana!” diye bağırdı uğuldayan rüzgarın üzerinden.
Rino arkadaşına olan merakı ve inancıyla Antony’nin talimatlarını izledi. Karınca Rino’nun sırtına tırmandı ve onu yakındaki bir mağaraya doğru yönlendirdi. Şiddetli rüzgar ve yağmura rağmen Rino Antony’nin rehberliğini dinledi ve güvenli bir yere gitti.
Mağaraya girdikten sonra Rino ve Antony nefeslerini tuttular ve başarılı kaçışlarına hayret ettiler. Rino minik arkadaşının cesaretine ve becerikliliğine şaşırmıştı. “Antony gerçekten dikkat çekicisin! Bunu sensiz yapamazdım” dedi Rino gözlerinde hayranlık parlıyordu.
Antony gururla parladı ama alçakgönüllü kaldı. “Biz bir takımız Rino. Birlikte çalıştığımızda boyut önemli değil. Küçük olabilirim ama aklım ve kararlılığım bunu telafi ediyor.”
O günden sonra Rino ve Antony daha da güçlü bir takım haline geldi. Engelleri aşmak için benzersiz güçlerini kullanarak birlikte birçok maceraya atıldılar. Arkadaşlıkları dünyaya gerçek büyüklüğün fiziksel büyüklükle değil kişinin kalbinin büyüklüğü ve ekip çalışmasının gücüyle ölçüldüğünü gösterdi.
Ve böylece aslan ve karıncanın hikayesi ilham verici bir efsane haline geldi, nesilden nesille aktarıldı herkese en küçük yaratıkların bile kendilerine inandıklarında ve Rino ve Antony gibi sadık bir arkadaş bulduklarında büyüklüğe ulaşabileceklerini hatırlattı.
Daha Fazla Masal Okumak İçin Uzun Masallar Kategorimizi Ziyaret Edebilirsiniz.
